Tre år med forskarar på besøk

Det har vel aldri vore meir passande å oppsummera. Siste dag før ferien for meg, etter tre fullførte skuleår ved Nordahl Grieg vgs. Det er mange sider ved denne fantastiske prossessen som er verdt å blogga om. Eg tenkte eg skulle starta med ei lita oppsummering av samarbeidet vårt med universitet og høgskular, sidan det har vore eit av mine arbeidsområde desse åra. I utviklingsplanen vår står det:

Vi skal være ledende innenfor teknologi og forskningsbasert undervisning. Gjennom våre samarbeidsavtaler med UiB, VilVite-senteret og NHO,
skal våre elever få oppleve tett kontakt med forskningsmiljøer og miljøer der forskning blir anvendt. Elevene skal få prøve ut forskningsmetodikk
i arbeidet sitt, og bli presentert for spennende, aktuelle problemstillinger. Vi vil ha et særlig fokus på realfag og teknologi, men også andre
forskningsområder skal trekkes inn i skolen.

Kva har vi så gjort, heilt konkret? La meg starta med det største samarbeidet, det som heilt klart har kome elevane våre mest til gode; samarbeidet med Universitet i Bergen. Og då særskilt samarbeidet med Matematisk-Naturvitskapleg fakultet og VilVite-senteret. Gjennom innsatsen til doktor i fysikk, Arve Aksnes, som har hatt ei delt stilling mellom NGV, UiB og VilVite i desse åra, og stor velvilje frå både fakultets- og senterleiing, har elevane våre fått besøk av ca 100 realfagsforskarar og studentar på tre år. Nokre har hatt førelesing om forskinga si, eit glitrande døme er Trygve Buanes som prata om funna i Cern med elevane berre 6 dagar etter at dei var offentleggjort. Andre har hatt stands og workshops på fagmesser og på Framtidskonferansen. VilVite har opna dørene for oss for forsøk i fleire ulike realfag. Elevar har besøkt spennande fagmiljø v UiB. Glede og inspirasjon kan ikkje målast. Men vi har hatt stabile tal på over 60% av elevane som vel realfagsfordjuping på Vg2 og Vg3. No blir det spennande å sjå kor mange av desse som går vidare med realfagsstudium.

Men vi har også hatt mange besøk av forskarar frå andre fakultet ved UiB, særleg under Framtidskonferansen. Frank Aarebrot, Jan Fritjof Bernt, Jill Walker Rettberg, Lars Nyre, Tom Adamsen, Kristian A Bjørkelo og Cathrine Bjorvatn har alle levert glimrande bidrag om alt frå digital kultur til genforskning.

Det siste året har Helse- og oppvekstfag fått i stand eit samarbeid med Haukeland universitetssjukehus der elevane som utdannar seg til helsefagarbeidar har fått følge mellom anna portørar og helsefagarbeidarar i deira arbeid på sjukehuset, og også fått førelesingar der ved legar og sjukepleiarar. Heilt uvurderleg!

Vi har heldigvis kunna gi litt tilbake til UiB. Vi er sjølvsagt partnarskule for lærarutdanninga. Og vil deltar også i eit særskilt realfagsparternskap innanfor dette. I tillegg tek vi i mot forskarar og masterstudentar som vil forska på oss, så langt vi kan klara. Vi deltek i Next-Tell, eit stort felleseuropeisk prosjekt om utvikling av teknologi for vurdering. Elevar og lærarar har jobba saman med Rolf Reber om example-wikiprosjektet hans. Elevar, lærarar og leiarar har stilt villig opp for intervju for masterstudentar i organisasjonsleiing, informasjonsteknologi og nordisk. Rekrutteringsprossessen vår med gruppeintervju blir også forska på ved UiB.

Andre forskingsmiljø vi har hatt kontakt med, anten det gjeld forsking på oss eller besøk av forskarar, har vore Høgskulen i Bergen, Høgskulen Stord/Haugesund og Universitetet i Oslo. Vi ser konturane av spennande samarbeid om IKT og læring, og om omsorgsteknologi. Men dette blir prosjekt i ein etablert skule som vi altså er frå hausten av. Eg trur ikkje det tyder at vi kjem til å stivne i forma. Og då er vi ved noko av kjerna med alt dette samarbeidet: Ved å utsetta oss for impulsar, for den nyaste forskninga, for dei beste hovuda, blir både lærarar og elevar utfordra og engasjerte. Vi må tenke nytt, vi må stille spørsmål, vi må alltid lære. Kan vi være nærare kjerneverksemda i ein skule enn det?

Connected Learners – løp og kjøp!

Ein aldri så liten premiere på bloggen i dag; første bokmelding nokonsinne! Grunnen til dette er eit heilt spesielt bokprosjekt: Connected Learners. A Step-by-Step Guide to Creating a Connected Classroom. Bak prosjektet står Ann Michaelsen, pedagogisk leiar og engelsklærar på Sandvika vgs. Men ho er ikkje aleine. Med seg har ho heile engelskklassen sin: 27 elevar er medforfattarar, og då snakkar vi reelle medforfattarar, med ansvar for heile kapittel og tekstar. Boka er skriven som ein del av engelskopplæringa i klassen. For ein strålande ide! Klassen har delt ei notatblokk i One Note, kvart kapittel har hatt ansvarlege redaktørar, dei har fordelt arbeidet og drive reell samskriving.

Heilt kort er dette ei innføringsbok i å ta i bruk sosiale medier og internett for læring i klassen. Det handlar om å lære saman, både i klasserommet og utover klasserommet sine grenser – å bli «connected» – for læring. Boka har mange målsetjingar, både interne og eksterne. For klassen har det vore ei oppdagingsreise i samarbeid, nye læringsmåtar og internett som læringsarena. Eg må seia at refleksjonane elevane gjer seg om kva dei tenkjer om læring etter bokprosjektet og kva dei tenkte før, er svært interessant lesnad. Ann sine tankar om det same fyller ut. Mange seier at elevar ikkje vil vera uten bøker, elevar ikkje vil lesa på skjerm, elevar ikkje vil ditt og datt. Og det er ofte riktig. Men kva veit dei om alternative former for læring? Kan ein venta noko anna frå elevar som er forma i eit tradisjonelt paradigme? Ann seier det viktige: Ein må snakka mykje og ofte om læring. Ein må visa kva som er mogleg, og la dei prøva. Mykje og lenge. Dette er ikkje gjort i ei handvending. «Grit» må til! Og altså: Då skjer det endring hjå elevane. Her er beviset.

Men bokprosjektet er sjølvsagt interessant for lesarane også. Eg trur det vil væra litt ulikt kva delar av boka ein finn mest interessant, alt etter kor langt ein er komen i å tenkja sosiale medier og ope nett i klasserommet. Eg er svak for elevane sine konkrete tilrådingar av programvare og nettsider. Her var det mykje å henta for meg, som reknar meg sjølv som ganske oppdatert! I det heile er det at boka er så konkret, den store styrken til prosjektet. Ann deler villig heilt konkrete opplegg for undervisning. Ein får rett og slett det tittelen lovar, «a Step-by-Step Guide». Ein kan starta omtrent på null og berre følga oppskrifta.

Eg håpar boka vil bli lesen, og gi inspirasjon til lærarar, lærarutdannarar og lærarstudentar. Eg håpar vi får sjå mange bokprosjekt framover – tenk å få laga eit skikkeleg produkt på denne måten! Ære være Ann som lever det ho lærer.